Palazzo Puro
  • Home
  • Boek
  • Reviews
  • Lezers
  • Le Marche
  • Wonen
  • Over ons
Selecteer een pagina

Cart

Je winkelwagen is momenteel leeg.

Terug naar winkel

Follow me

Palazzo Puro op Instagram

palazzopuro
🇳🇱De middeleeuwse stad Jesi ligt op een heuv 🇳🇱De middeleeuwse stad Jesi ligt op een heuveltop, een kwartier van de kust. De gevels van de oude herenhuizen zijn gestuct en een ooit doorgaande straat is veranderd in een winkelpromenade met mooie boetieks. Op zaterdag is de markt en wordt er volop gekletst en gelachen, terwijl kleding, rieten hoeden en heerlijk ruikende zeep worden uitgezocht. Op de piazza staan tafeltjes met stoelen, waar koffie wordt gedronken. Rond het middaguur zoeken vrienden en familie een restaurant op voor een uitgebreide warme lunch. Jesi is bekend om zijn witte wijn: Verdicchio dei Castelli, en in de omgeving wordt heerlijke olijfolie en honing geproduceerd. Als ik door de straten loop en de eeuwenoude gevels - waarvan de luiken voor de ramen dicht zijn - hoog boven mij uitreiken, dan wil ik graag aankloppen. Bij een van de huizen in de gele galerij met oude lantaarns aan het plafond. Om binnen te mogen voelen hoe het is en hoe het vroeger was. Een oude man met wandelstok en witte hoed, blazer en schoenen loopt voorbij en kijkt in de verte. Ik volg zijn blik en denk: wat is zijn verhaal? Ciao, Mirella 🇬🇧The medieval town of Jesi is located on a hilltop, fifteen minutes from the coast. The facades of the old mansions have been stuccoed and a former busy street has been turned into a shopping promenade with beautiful boutiques. On Saturday there is the market and there is plenty of chatter and laughter, while clothes, straw hats and wonderfully scented soap are selected. On the piazza there are tables with chairs, where coffee is drunk. Around noon, friends and family visit a restaurant for an extensive lunch. Jesi is known for its white wine, Verdicchio dei Castelli, and delicious olive oil and honey are produced in the area. When I walk through the streets and the ancient facades - whose shutters are closed - rise high above me, I want to knock on one of doors of the houses in the yellow gallery with old lanterns on the ceiling. To feel inside how it is and how it used to be. An old man with walking stick and white hat, blazer and shoes walks past and looks into the distance. I follow his gaze and wonder: what is his story? Ciao, Mirella
🇳🇱Palazzo Puro, het vervolg: De stadsvilla 🇳🇱Palazzo Puro, het vervolg: De stadsvilla is zeker driemaal zo groot als Palazzo Puro. Zonlicht danst over de muur van het enorme trappenhuis. Ik laat mijn hand over de sierlijke trapleuning glijden. Is zij hier geweest, Sofia? ‘Schatje, dit uitzicht!’ roept Margot van boven. ‘In de verte ligt de zee, ja hoor, die is duidelijk te zien.’ De statige trap gaat over in een smallere trap en komt uit op een klein platform op het dak. Margot hangt met haar strakke jurkje over de railing. Goudgele dakpannen, groene heuvels vol olijfbomen, de azuurblauwe zee vloeien in elkaar over. ‘Je moet er een b&b van maken’, zegt Margot verrukt als zich naar mij omdraait. ‘Ik help je wel.’ ‘Het is de bedoeling dat ik het verkoop,’ zeg ik, terwijl ik de vreemde sleutelbos ronddraai in mijn hand. ‘Ik ga de kamers tellen,’ zegt ze. ‘Want ik weet zeker dat hij dit bedoelde toen hij je de sleutels gaf.’ Ze dribbelt weg. Stilte op het dak, een frisse zeewind. Van beneden komt gebonk. Hoog gepiep. Iets scheurt over de stenen vloer. ‘Oh, schat, kijk nou eens wat ik heb gevonden!’ roept Margot. ➡️Meer in mijn stories 🇳🇱Palazzo Puro, the sequel: The city villa is at least three times the size of Palazzo Puro. Sunlight dances across the wall of the enormous stairwell. I run my hand over the graceful banister. Has she been here, Sofia? “Sweetheart, this view!” Margot yells from upstairs. “In the distance is the sea, yes, it is clearly visible.” The stately staircase continues into a narrower staircase and leads to a small platform on the roof. Margot hangs over the railing in her tight dress. Golden yellow roof tiles, green hills full of olive trees, the azure blue sea flow into each other. “You have to turn it into a B&B,” Margot says delightedly when she turns to me. 'I'll help you.' "I'm supposed to sell it," I say, twirling the odd bunch of keys in my hand. "I'm going to count the rooms," she says. "Because I'm sure that's what he meant when he gave you the keys." She dribbles away. Silence on the roof, a fresh sea breeze. Banging comes from below. High beeping. Something rips across the stone floor. “Oh sweetheart, look what I found!” Margot yells. ➡️More in my stories
🇳🇱Zodra we Le Marche uitrijden met de drie h 🇳🇱Zodra we Le Marche uitrijden met de drie honden en een lelijke dakkoffer, maakt de auto een hoog piepend geluid. Op het dashboard springt een alarmlicht met “motorstoring” aan. De auto verliest vaart en met 98 km per uur bereiken we een afrit. Nog geen kwartier later checken in bij een oud hotel aan zee in een drukke kustplaats van de regio Emilia-Romagna. Hier voelt alles anders dan het tuinhuis waar we afgelopen week sliepen zonder stromend water, maar waar het iedere dag een feestje was. Gisteren hing ik nog de stoffen slinger van @hetkussenatelier op in een van de olijfbomen, passend bij het handgemaakte kussentje in warme kleuren. De vogels zongen en de muren van Palazzo Puro kleurden goud in de late middagzon. De onderste verdieping met dichtgemetselde ramen. Binnen is het donker, daar was de wijnkelder van Danilo. Zodra wij gaan verbouwen, komen hier weer ramen en mag het licht binnenstromen. De monteur repareert de volgende ochtend de auto en zegt dat we verder kunnen rijden. Verder weg van Palazzo Puro. 🇬🇧As soon as we leave Le Marche with the three dogs and an ugly roof box, the car makes a high-pitched squeaking sound. An "engine fault" warning light appears on the dashboard. The car loses speed and at 98 km per hour we reach an exit. Less than fifteen minutes later, we check in at an old hotel by the sea in a busy coastal town in the Emilia-Romagna region. Here everything feels different from the garden house where we slept last week without running water, but where it was a party every day. Yesterday I hung up @hetkussenatelier ‘s fabric garland in one of the olive trees, matching the handmade cushion in warm colours. The birds sang and the walls of Palazzo Puro turned gold in the late afternoon sun. The bottom floor with bricked up windows. Inside it is dark, there was Danilo's wine cellar. As soon as we start renovating, there will be windows here again and the light can stream in. The mechanic repairs the car the next morning and says we can continue. Further away from Palazzo Puro Ciao, Mirella
🇳🇱De regen slaat hard op het dak van het tui 🇳🇱De regen slaat hard op het dak van het tuinhuis. Het water stroomt van de heuvel af en vormt grote plassen in de tuin rondom Palazzo Puro. Een lage mist hangt tussen de heuvels en aan de overkant van het dal gaat het licht in de boerderijen al vroeg aan. Gisteren was het nog 25 graden toen we vanuit het sfeerloze appartement uit het dorp naar het tuinhuis verhuisden. Vanuit onze slaapkamer zag ik hoe de zon langzaam uit het dal verdween en alleen de olijfbomen aan de overkant van de rivier nog verlichtte. Ik zat op het bed te lezen en dacht aan Sofia. Hoe wij beiden dit uitzicht delen. De buurman reed met zijn tractor de tuin in en riep dat hij ons gras kort wilde maaien. “Anders verstoppen slangen zich daarin, dat wil je niet.” Het werd stil in het dal en met kleine spijkertjes hing ik lakens voor de ramen. Palazzo Puro staat in het donker naast het tuinhuis. Nog even en ook zij zal weer verlicht zijn. Ciao, Mirella 🇬🇧The rain hits hard on the roof of the garden house. The water flows down the hill and forms large puddles in the garden surrounding Palazzo Puro. A low fog hangs between the hills and on the other side of the valley the lights in the farmhouse are turned on early. Yesterday it was 25 degrees when we moved from an apartment in the village to the garden house. From our bedroom I watched the sun slowly disappear from the valley and only lighting up the olive trees on the other side of the river. I sat on the bed reading and thought of Sofia. How we both share this view. The neighbor drove into the garden with his tractor and shouted that he should cut our grass short. "Otherwise snakes will hide in there, you don't want that." It became quiet in the valley and I hung sheets in front of the windows with small nails. Palazzo Puro stands in the dark next to the garden house. In just a little while she too will be luminous again. Ciao, Mirella
Laad meer Volg op Instagram

Copyright © 2022. Business name here  | Privacy Policy  | Term of use | Theme by Lovely Confetti